METE OKAY'A ÖZLEM

Arkadaşa Veda

 İTÜ Maçka Maden Fakültesi (20 Ekim 1977)

Gece yarısını geçmiş
Saat iki olmamıştı
Durdu kalbi arkadaşımın
Daha sözü bitmemişti

Bütün dünyanın derdiymiş
Bu da başımıza gelirmiş
İki kahve arasıymış
Daha sana doymamıştık

Ne hayaller kurduk senle
Uzun kara gecelerde
Yüz binlerle yürümeler
Daha mazi olmamıştı

Dinlen peki yorulmuştun
Nasıl veda edeceğiz?
Boynu bükük kaldı Bulut
Seni çok özleyeceğiz

Mete seni alan ölüm
Bu zor günde gelen ölüm
Sol yanımdaki boşluğun
Nasıl tamam edeceğim?

Bülent Aydın
14 Mayıs 2020

+++++

Mete Okay’a Özlem

Her sabah öğlen olmadan konuşurdum ben Mete ile. Genellikle o arardı beni ama sağlık sorunu varsa ben arardım önce. Son hafta da öyle oldu. “Hastayım galiba ama çok değil. Biraz kırgınlık var üstümde” diyordu. Sonra bir sabah aradım ve ulaşamadım ona. Eşi Özden ve kızı Beril’i aradım. Hastaneye kaldırılmış. Gece yarısı düşümde Mete koltukta uyuklarken çaldı telefon. Saate baktım 02.00 Beril arıyor. Yüreğim sıkıştı. “Bülent amca babam öldü... Öldü babam Bülent amca...”

Eşim uyandı hemen: “Birine kötü bir şey mi oldu?”. “Mete Okay vefat etti” dedim. Onu yollayıp oturdum. Kulaklarımda bir uğultu, O anda aklıma gelenleri “Arkadaşa Veda” başlığıyla hemen orada cep telefonuma yazdım.

Büyük bir boşluk hissediyorum 14 Mayıs’tan beri. “Burada olsaydı şimdi Mete’yi arardım” diye geçiriyorum her sabah içimden. Fotoğraflara bakıyorum. Ne çok fotoğrafımız var? O günlerde İTÜ Maden Fakültesinde Cemal adında bir sınıf arkadaşımız vardı. Takılırdık ona “Foto Cemal” diye. İyi ki çekmiş okul koridorlarındaki pozlarımızı.

Biz Beşiktaş’tayken “Hadi Mete Hürriyet Kafe’de buluşalım” dedim mi mutlaka gelirdi Mete. Dostlarla buluşur, eski günleri anardık. Bazen bir basın açıklamasına, bir etkinliğe giderdik. İmza gününe, seçim bürosuna, mitinge... Yorulurdu biraz benim adımlarım uzun, şikayet etmezdi hiç. Bazen de Kadıköy’de buluşurduk. Baylan’ı severdi. Kup Griye isterdi Mete. Bahçeli kısımda otururduk. Camel sigarasını çıkarır yakar. Birkaç nefes çeker, bitmeden söndürür.

Her şeyi çabuk atıştırırdı Mete. Sigarayı da öyle içerdi. Birkaç nefes çeker sonra bastırır küllüğe. Biraz sonra bir tane daha yakar.

Sonra biz Anadolu yakasına taşındık, komşu olduk. Sabah arar caddedeki kahvecilerden birinde buluşalım derdim. Sonra ben çıkıp yürürdüm. Mete’yi daha yolun başında yakalardım. Beraber yürürdük. Ben hep biraz önden. Geçen yıl yaşadığı pıhtı atma olayından sonra önce bir süre yürüyememiş ama zamanla ayaklanmıştı. Tabii biraz ağırlaşmıştı yürüyüşü. Yürürken arada durur soluklanırdı. Yine de uymaya çalışırdı bana.

Hep kibardı Mete. Kırmamıştır bugüne kadar kimseyi. Severdi onu herkes. Biz otururken yıllarca yönettiği çimento fabrikalarından ustaları arar hatırını sorarlardı. Bana uzun uzun anlatırdı. Afrika, Avrupa, Suriye, Libya’daki çalışma anılarını. Sağlamdı hafızası.

Akraba gibiydik biz Mete ile ama her akraba gün olur sıkabilir insanı, Mete öyle değildi. Seninle paylaşır ama sen açmazsan alanına asla girmez. Kimseyi çekiştirmez. Lafını dolandırmadan söyler.

Boğazına düşkündü. En lezzetli atıştırmalar nerede bilirdi Mete. Kokoreççilerin en iyisini, köftecinin hasını, tatlının lezzetlisini. Hiç üşenmez Eminönü’ne giderdik kokoreç yemeye. Tabii hep sohbet ederek. En çok Kartal’ı konuşurduk. Mete çocukluk ve gençlik yıllarını geçirdiği Kartal’ı iyi bilir ve çok severdi. Bana da o sevdirmiştir Kartal’ı. Şimdi Mete’siz bilmem nasıl gideceğim?

Torunu Bulut’u anlatırken mutlaka gülerdi Mete. Son fotoğrafları hep onunla. Keşke büyüdüğünü de görseydi. 

Sanki o okula hiç gitmemişim. Kartal duvarlarına astığımız afişler hiç olmamış. 1 Mayıs 77’ günü Taksim’de birlikte yürümemişiz. Caddenin yukarısı yok. Kadıköy ulaşılmaz. Hürriyet kafe kapalı. Kime anlatacağım ben artık geçen haftanın gelişmelerini?

Dostluk kardeşlikten ileridir bunu bilir ve hep derim. Kardeşimi kaybettim ben. Kardeşimi kaybettim!

Mete ile zaman zaman bu şarkıyı dinler ve zamansız aniden kaybettiklerimizi anardık.

“...burda olmanı ne çok isterdim

keşke burda olsaydın...”

https://m.youtube.com/watch?v=EodytPmki5s

21 Mayıs 2020

Bostancı